جواد چاوشی - کاشف

من از عشق تو چون زنم دل به دریا

                                                 رسد آه من از زمین تا ثریا

تو با غمزه ای دل ربودی ولیکن

                                         همه دین و عقلم فنا شد خدایا

کنون از چه رو می روی جان جانان

                                                چرا بر سرم آوری این بلایا

شکستی دلم را و آسوده خفتی

                                             که باور ندارم زتو این سجایا

مرا با خودم وانهادی و رفتی

                                          خبر داری از حال و روزم تو آیا

دگر چون ندارم امیدی به وصلت

                                             کنم توشه ای بهر رفتن مهیا

چو کاشف نبیند تو را در  کنارش

                                         همان به نباشد در این دار دنیا