جواد چاوشی - کاشف

من و این ناله ها و درد پنهانی

دلم از عشق تو مواج و طوفانی

ندارد روزگارم بی تو سامانی

روم در گوشه ای با دل پریشانی

کنم از هجر تو رخساره بارانی

که این غوغای دل تنها تو می دانی

چرا یکدم مرا نزدت نمی خوانی

شدم از عشق تو دربند و زندانی

نباشد در ره عشقت پشیمانی

بیا پایان ببر شب های ظلمانی

تو با افسون آن رخسار نورانی

جهان روشن شود زین پرتو افشانی

بیا تا عاشقان از خود نرنجانی

چو کاشف شکوه ها گوید ز نادانی

گذر کن از خطایش چون که بتوانی

کریمی و مرا از خود نمی رانی

ندارد این کرم آغاز و پایانی

                                      زود بیا وقت سحر آمده

گو چه کنم از غم هجران تو

                              از همه کس جز تو خبر آمده

بس زغمت گریه کنم روز و شب

                            چشم من از کاسه به در آمده

چون شده ام در صف دیوانگان

                                لیلی و مجنون به نظر آمده

کی شود این مژده ز تو بشنوم

                                 یوسف گمگشته ز در آمده

بهر خدا و دل کاشف بیا

                                   وقـت رهـائی بشـر آمده

کشم از سینه ی پر درد خود آهی

                    که ندیدم به سر کوی تو راهی

به کجا درد برم گر تو نباشی

                   چه شود گر تو کنی نیم نگاهی

شده کارم همه شب باده گساری

                  نشد عمرم سپری جز به تباهی

گر چه شرمنده ام از بار گناهان

                    نظری کن به من غمزده گاهی

دل من گشته اسیر تو و عشقت

                    بدهم در ره تو هر چه بخواهی

به ره وصل تو ای سرو دل آرا

                        نشود مانع من نهی مناهی

کاشف از طعنه ی رندان نهراسد

                     نشود پیش تو پنهان پر کاهی

گوشه چشمی بنما بر من سائل

                   منم از خیل گدایان و تو شاهی

                                           یا فتنه بسازند و به ما رخنه کنند

در گور برند این هدف و نقشه ی خویش

                                         این ها همه از عداوت و کینه کنند

اشاره به ساخت فیلم فتنه برای نشان دادن اسلام خشونت طلب