جواد چاوشی - کاشف

آتش گرفته این دل از مـاتم فـراقـت

می سوزد او چو شمعی از فرط اشتیاقت

در انتظار رویت یک عمر بی تو بگذشت

جانا رخت عیان کن دیگر نمانده طاقت

هیچ کس این جا نیست

یار من پیدا نیست

کوچه ها تاریک است

آتشی بر پا نیست

همه جا یخبندان

در تنم گرما نیست

چو بگیرد دستم

خبر از سرما نیست

راه طولانی و سخت

همرهی شیدا نیست

ابرها در گذرند

سایه این بالا نیست

دل من دریایی

ساحل دریا نیست

رفته آرام و قرار 

دگرم پروا نیست

تا نبینم او را

چشم من بینا نیست

تشنه ام تشنه ی او

آب در صحرا نیست

تو بیا در خوابم

خواب من رویا نیست  

می روم خسته و زار

مرگ من فردا نیست

در غروب خورشید

یار من تنها نیست

ندارد جرم وتقصیری دو چشمم

عنانم يکسره دست دل افتاد

عمری است که من اسیر و پابست توام

خــــواهـــان شـــراب ناب از دست توام

کی مســت کند مـــرا شـــراب انگـــــور

من مست ازآن دو چشم سرمست توام