جواد چاوشی - کاشف

کشتی مرا با ناز خود

سرمست از پرواز خود

پژمردم از خاموشی ات

با من بگو از راز خود

داغ غربت رنج تنهايي و درد
در سکوت خلوت شب هاي سرد

ديگر اين دل  را قرار و صبر نيست
صبر عاشق نيست چون مردان مرد

ما را تو دعا کن که بسی غرق گناهیم

جز بخشش و غفران ز خدا هیچ نخواهیم

شاید نظری افکند او از در رحمت

بی لطف خدا ما همه بی پشت و پناهیم