با اندک بررسی و تامل در عملکرد ۳ نهاد فرهنگی کشور یعنی ارشاد اسلامی ، آموزش و پرورش و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می توان به لزوم این تغییرات پی برد . هر چند نمی توان فعالیت های مثبت و نیت پاک و سلامت نفس این مدیران و زحمت کشان را نادیده گرفت اما برای پیشرفت بیشتر و تعالی این حوزه ها ، می بایست به نقاط ضعف آنها اشاره کرد .

گذشته از سرمایه گذاری خوب وزارت ارشاد در بخش قرآن و کتاب ، عملکرد ضعیف در حوزه ی موسیقی و هنر ، استفاده از مدیران کم تجربه و غیر فرهنگی در مدیریت استان ها و شهرستان ها ، برآورده نشدن انتظارات متدینین و دلسوزان جامعه ،ادامه ی برنامه ها و سیاست های دولت قبل در بعضی از حوزه ها و ...  در کارنامه ی ۴ ساله ی صفار هرندی قابل مشاهده است .

تلاطم در آموزش و پرورش با تغییر مکرر عالی ترین مقام وزارت ، عدم ثبات مدیریت ها ، باقی بودن بعض افراد ناصالح دولت قبل در مدیریت های استانی ، عدم آشنایی و تسلط کافی وزیر به سیستم ، عدم احیاء صحیح معاونت پرورشی طی ۴ سال و ... بخشی از مشکلات مربوط به وزارتخانه ی تحت مدیریت علی احمدی است .

گاف های مکرر جناب مشایی و عدم رضایت مردم و مراجع عالیقدر از بعض مواضع و سخنان ایشان جای خود دارد .

انتظار مردم از رئیس جمهور فقط تغییر نیست . به صرف تغییر یک وزیر و یا معاون همه چیز درست نخواهد شد .

باید توجه داشت که اصولا شناخت نقاط ضعف و قوت هر وزارتخانه و نیازهای آن در گام اول و انتخاب فرد مناسب در گام دوم  می تواند ما را به سر منزل مقصود برساند .

لذا باید از مدیران متدین و انقلابی ، همسو با سیاست های دولت ، دارای تخصص و تجربه ی کافی در آن حوزه ، خلاق و نو آور ، مردمی و دلسوز بهره جست و از بکارگیری افرادی که برای دولت مسئله ساز هستند پرهیز نمود . 


لینک مقاله ی من در تابناک با بیش از ۶۰۰۰ بازدید :

http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=55434