جواد چاوشی - کاشف

به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه خوزستان، بر اساس روايات دينی و اسلامی به جا مانده، به مانند 25 ذيعقده، بخش‌هايی از كره زمين كه سراسر از آب بود شروع به خشك‌شدن كرد و كم‌كم به شكل امروزی تبديل شد؛ در اين ميان‌، كعبه، اولين نقطه‌ای بود كه از زير آب سر برآورد.

پديدار شدن تمام اين خشكی‌ها يك‌‌ زمان رخ نداده، بلكه از نقطه‌ای شروع شده و ادامه داشت. اين نقطه آغازين پيدايش خشكی، همان نقطه‌ای از زمين است كه محل اجتماع خواهد بود.

خداوند خشكی را از محل كعبه تا «منا» گستراند و آن را تا «عرفات» پيش برد و اين چنين بود كه زمين چهره نماياند.

به نظر برخی از مفسران علوم قرآنی، آيه 30 سوره نازعات «والارض بعد ذلك دحاها» به همين واقعه اشاره دارد. سر از آب در آوردن زمين را «دحوالارض» گويند. دحوالارض روزی است كه زمين از زير كعبه گسترانيده شد.

اين روز يكی از چهار روزی است كه روزه گرفتن در آن فضيلت دارد. در روايتی روزه‏اش به مانند روزه هفتاد سال است و در روايتی ديگر كفاره آن معادل هفتاد سال است. در اين روز رحمت خدا بر همگان منتشر شد.

در واقع دحوالارض روز آغاز حيات‌بخشی خداوند به جهان خاكی است و اجرای اعمال خاصی همچون روزه گرفتن، دعاكردن و غسل و اهتمام و تأكيد به اجرای آن‌ها از سوی معصومين(ع) نشان‌گر عنايت حضرت حق به اين روز بابركت است.

از امام رضا(ع) روايت شده كه در شب بيست‌وپنجم ماه ذيقعده حضرت ابراهيم(ع) و حضرت عيسی(ع) متولد شده‌اند. در اين روز رسول خدا(ص)، به قصد حجه‌الوداع از مدينه به همراه 104هزار يا 124هزار نفر از راه شجره به مكه عزيمت كردند. حضرت فاطمه(ع) و تمامی همسران آن حضرت نيز ايشان را همراهی می‌كردند. همچنين در روايتی آمده كه در اين روز قائم آل‌محمد(عج) قيام خواهد كرد.

حجت الاسلام و المسلمين «جواد چاوشی»، رييس ستاد اقامه نماز اهواز، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه خوزستان، درباره فضيلت اين روز می‌گويد: دحوالارض روزی است كه خواندن دعای ويژه در آن تأكيد شده است. در بخشی از اين دعا، به مسئله دحوالأرض چنين اشاره شده: «ای خدايی كه خانه كعبه را گسترانيدی و دانه را شكافتی و سختی را برطرف ساختی، از تو می‌خواهم در اين روز از روزهايت كه آن را بزرگ كردی، هر گرفتاری و مشكلی را برطرف سازی».

عظمت اين روز به حدی است كه خدواند سبحان اين چنين به آن قسم ياد كرده است: «وَ الْأَرْضِ و َمَا طَحَاهَا»، «قسم به زمين و كسى كه آن را گسترانيده است». روزی است كه دعا در آن مستجاب می‏شود، در اين روزی نعمت خداوند همه‌گير می‌شود.

وی می‌گويد: واژه «دحو» بر وزن محو به معنی گستردن است. بعضی نيز آن را به معنای تكان دادن چيزی از محل اصلی‌اش تفسير كرده‌اند و چون اين معنی لازم و ملزوم يكديگرند به يك ريشه باز می‌گردد.

به گفته وی، منظور از «دحو الارض»، اين است كه در آغاز، تمام سطح زمين را آب‌های حاصل از باران‌های سيلابی فراگرفته بود. اين آب‌ها به تدريج در گودال‌های زمين جای گرفتند و خشكی‌ها از زير آب سر برآوردند.

چاوشی می‌افزايد: برخی از اعمال و آداب روز بيست‌وپنجم ذی‌القعده عبارتند از: روزه گرفتن، ذكر فراوان خدا، خواندن دو ركعت نماز نزديك ظهر. در بخشی از دعای امروز آمده: ای درگذرنده لغزش‌ها، از لغزشم درگذر! ای اجابت‌كننده دعاها! دعايم را مستجاب كن! ای شنوای آوازها! صدايم را بشنو و به من رحم كن و از بدی‌هايم و آن‌چه نزد من است درگذر! ای صاحب جلالت و بزرگواری.